Świetlica

     Witamy na stronach świetlicowych w nowym

                  2021/ 2022 roku szkolnym

---

---

Graj w zielone…

Patrzymy na przyrodę z uznaniem. Zawdzięczamy jej bardzo wiele. Czasami nie zdajemy sobie sprawy jak wiele. Uwielbiamy ją i bezpiecznie się w niej czujemy. Jest pełna zakamarków i wystarczy w nią wejść, zagłębić się na parę metrów, by zniknąć. Zniknąć i poobserwować. Zanurzyć się w zieleni i odnaleźć tam spokój, ciszę i chwilę wytchnienia.

Chcąc zachęcić wszystkich uczniów, by na wiosnę zatrzymali się na chwilę i spojrzeli w zielone serce przyrody – raz z pozycji aparatu fotograficznego, a raz z pozycji książkowych stron, zorganizowane zostały dwa konkursy.

W ramach projektu czytelniczego „Gramy w zielone” można było wyszukać w przeczytanych książkach fragmenty związane z wiosną i pięknie je zilustrować lub „upolować” zielone miejsca, które ostatnio zostały przez młodzież odwiedzone.

Konkursy cieszyły się sporym zainteresowaniem zarówno wśród młodszych jak i starszych uczniów.

A to lista nagrodzonych, którym serdecznie gratulujemy:

A.Prucnal – klasa 2a

Ł.Prucnal – klasa 2a

K.Bocheński – klasa 2a

A.Szewczyk – klasa 3a

B.Kossowski – klasa 7c

M.Wójcik – klasa 2c

M.Krakowska – klasa 5a

A.Marondel – klasa 5a

P.Wężyk – klasa 7d      

Z.Dobosz – klasa 8d

Z.Zgóra – klasa 8a

A.Grzesiak – klasa 8d

A.Hajdas – klasa 4a

---

Weź uśmiech…

 Tradycja świętowania 1 czerwca jako Dnia Dziecka liczy już przeszło pół wieku. Oficjalnie trafiło do kalendarza w roku 1954, gdy na forum międzynarodowym wystosowano apel do stworzenia mechanizmów mających zapewnić w przyszłości pokój na ziemi. Jednym z postulatów było zagwarantowanie bezpieczeństwa oraz możliwości rozwoju wszystkim dzieciom na świecie.

Nowe święto zostało przyjęte z wielkim entuzjazmem i w kolejnych latach było już obchodzone niemal w każdym kraju.

Dzień Dziecka to wyjątkowy czas, w którym ci najmłodsi obdarowywani są prezentami, a wszyscy starają się, by były szczęśliwe! Ale i ci starsi spodziewają się wielu życzeń, bo przecież dla wszystkich rodziców dziećmi będą zawsze.. Nie trzeba wobec tego wspominać, że jest to jeden z bardziej wyczekiwanych przez dzieci dni w roku.

Dlatego i w świetlicy postanowiliśmy świętować ten dzień w wyjątkowy sposób. Zaczęliśmy od wizyty w bibliotece, gdzie do wspólnego, głośnego czytania wybraliśmy, razem z panią bibliotekarką, książkę Janusza Korczaka.

„Król Maciuś Pierwszy” to jedna z najpiękniejszych książek dla dzieci. Jest to opowieść pełna ekscytujących przygód, dobrych emocji i pomysłów na to, jak uczynić świat lepszym dla dzieci. Dzieci przyznały, że niesamowite przygody króla Maciusia, czyli małego chłopca, który nagle zostaje królem i chce rządzić jak najlepiej dla wszystkich poddanych, są naprawdę wciągające. Stwierdziliśmy wszyscy wspólnie, że warto mieć tę książkę w swojej domowej biblioteczce i warto do niej wracać. Bo odpowiada na pytania: Jak by to było, gdyby zamiast dorosłych rządy sprawowały dzieci? Czy świat byłby wtedy lepszy? Jak wyglądałyby miasta, szkoły, jak żyłoby się ludziom? I czy istniałyby konflikty i wojny?

My też spróbowaliśmy trochę pofantazjować i odpowiedzieć na zadane wcześniej pytania.

Po czytelniczych zmaganiach świetliczaki z ochotą przystąpiły do ciekawej działalności plastycznej. Spróbowały najpierw zaprojektować, a potem własnoręcznie wykonać najpiękniejsze i najbardziej ozdobione kolorowe korony. Dzieciaki doskonale prezentowały się w nich na wspólnym zdjęciu.

Potem były już tylko wesołe zabawy i gry na szkolnym boisku. Zaczęło się od kolorowych malowideł kredą na chodniku. Następnie odbyły się wesołe zawody zręcznościowe. A wszystko skończyło się wspólnym meczem piłki nożnej i chwilą słodkości.

Dzień zakończyliśmy wzajemnymi życzeniami – aby ich dzieciństwo było jak najlepsze i trwało jak najdłużej!

Rozstawaliśmy się w przyjemnym nastoju z wziętym do domu najpiękniejszym uśmiechem.

/ Wiesława Kowalska /

 

 

---

Światowy Dzień Ksiązki w świetlicy…

 23 kwietnia przypada największe święto czytelników – Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich. Światowy Dzień Książki, czyli historie, o których się nie zapomina.

 Literatura to poszukiwanie określonego sensu, intelektualnych emocji, poczucia wspólnoty, unikalnych wartości.

W książkach można znaleźć też przyjaciół, a często i więcej – samego siebie! Bo w konkretnych lekturach znajdujemy odbicie naszych życiowych doświadczeń. I dzieje się tak poza czasem, a pomiędzy tytułami.

Dwa dni po oficjalnych obchodach książkowych urodzin postanowiłam zaprosić drugą grupę świetlicową do takich właśnie poszukiwań, w których pojawią się zarówno dawni mistrzowie, jak i nowi klasycy. Poszukiwania potrafią być bowiem bardzo nieoczywiste!

Wybraliśmy się więc na „wyprawę” do szkolnej biblioteki, bo gdzie lepiej niż tam, odnaleźć można książkę, która nas zachwyci.

Pani bibliotekarka pokazała dzieciakom dowcipną i pełną ciepła książkę Tiny Oziewicz z ilustracjami Aleksandry Zając „Co robią uczucia?”. To opowieść o tym, co dzieje się w świecie uczuć / i nie tylko! /, w której nie ma opowieści. Ani wyraźnego bohatera. Żadnych przygód, żadnych perypetii. Jest za to czysta esencja tego, co każdy – i mały, i duży powinien wiedzieć na temat uczuć i emocji.

Książka ta okazała się „strzałem w dziesiątkę”!. Niezwykle spodobała się świetliczakom. Pełna mądrości! Filozofii nawet! Same sedno! Czytaliśmy, rozmawialiśmy i oglądaliśmy ilustracje z wypiekami na twarzach zatrzymując się na poszczególnych uczuciach towarzyszących człowiekowi. Bo ta niezwykła książka to zaproszenie do rozmowy i rozmyślań! A potem… uczniowie próbowali przenieść na papier, uruchamiając swoją wyobraźnię, wybrane uczucie czy emocje. Jakież niezwykłe prace udało się dzieciakom wyczarować!!!

Po tych emocjonalnych poszukiwaniach uczniowie w przygotowanej prezentacji otrzymali odpowiedź na pytanie: „Jak powstaje książka?”. Krok po kroku, etap po etapie śledziliśmy drogę od pomysłu autora do miejsca książki na półkach w księgarni.

Na koniec tego zajęcia, wykorzystując różnorodne materiały plastyczne, świetliczaki wykonały, według własnego pomysłu, kolorowe zakładki do książek.

Bo w książkach każdy może znaleźć coś dla siebie! I niech to będzie myśl na celebrowanie Światowego Dnia Książki, bo przecież wszyscy lubimy czytać, prawda?

Czytajmy zatem sobie, czytajmy też innym!!!

                                                            / Wiesława Kowalska /

---

Światowy Dzień Ziemi

 W piątek 22 kwietnia obchodzimy Dzień Ziemi, największe święto ekologiczne, które zostało ustanowione w 1970 roku i obecnie obchodzone jest w 192 krajach.

Idea troski o nasza planetę łączy ludzi na całym świecie.

Dlatego święto to przypomina wszystkim o konieczności dbania o najbliższe środowisko.

Razem  z drugą grupą świetlicową chcieliśmy włączyć się w obchody tego święta i zrobić coś dla naszej planety.

Zaczęliśmy od wspólnego oglądania przygotowanej na ten dzień prezentacji. Pani Kredka uświadomiła świetliczakom, że Ziemia to dom ludzi, zwierząt i roślin. Niestety działalność człowieka doprowadza do dewastacji planety, której skutki są bardzo dotkliwe. Dzieci dowiedziały się, że specjalistą w dziedzinie ochrony jest ekolog, ale każdy z nas może i powinien prowadzić ekologiczny styl życia, który polega na życiu w zgodzie z naturą i troszczeniu się o przyrodę. Ekolog Kredka podała krok po kroku jak należy to robić.

A my uznaliśmy, że wiosna to czas porządków i w związku z tym postanowiliśmy posprzątać razem naszą wspólną przestrzeń wokół szkoły. „Uzbrojeni” w rękawiczki i worki wyruszyliśmy na „łowy”!!! Okazało się, że była to bardzo dobra decyzja, bo już po chwili nasze worki zapełniły się papierowymi śmieciami, butelkami i niedopałkami papierosów. Opróżniliśmy je później – uprzednio segregując – w osiedlowych kontenerach.

Do szkoły wracaliśmy zadowoleni w poczuciu dobrze wypełnionego obowiązku. A tam, już w sali, uczniowie wysłuchali fragmentów książki Małgorzaty Ostrowskiej „Co zrobić z tą górą śmieci?”.  Wszystkim podobała się ta bardzo plastyczna pozycja pokazująca /dosłownie!/, jak ludzie tworzą coraz większe góry śmieci, a właściwie jedną górę, ale naprawdę sporą. W lekturze znalazły się także informacje o tym, jak redukować ilość wyprodukowywanych przez człowieka śmieci.

Jak dobrze jest czasami zrobić coś dla innych, pomóc komuś czy chociaż być ze sobą podczas wspólnego działania!!!

/ Wiesława Kowalska /

---

Wielkanocny czar…

 Święta Wielkanocne już tuż, tuż, a wraz z nimi nadchodzą wielkanocne porządki, świąteczne przygotowania i wykonanie prezentów na zajączka.

Kolorowe jajeczka, które symbolizują nadejście nowego życia, będą turlać się po stołach i zachwycać fantazyjnymi wzorami. Rodzina zasiądzie przy wspólnym stole i dzieląc się święconką, złoży sobie piękne życzenia.

Świąteczny czas warto spędzić radośnie, spokojnie i rodzinnie.

Postanowiliśmy, w drugiej grupie – na tydzień przed świętami  wykorzystać ten czas na przygotowania do Wielkanocy. Zaczęliśmy od wspólnego oglądania zapomnianych już często zwyczajów i tradycji wielkanocnych – tym bardziej, że są one niezwykle barwne, a towarzyszy im wiele obrzędów.

Wielkanocne obrzędy i zwyczaje związane są mocno z wiosną – wszak o tej porze roku obchodzimy Święta Zmartwychwstania Pańskiego. Przygotowaniom do świąt towarzyszy, więc zawsze radość z powodu budzenia się natury do życia oraz pochwała słońca.

W przygotowanej z tej okazji prezentacji dzieci zapoznały się z różnymi technikami ozdabiania jajek – tej najbardziej ulubionej przez dzieci wielkanocnej czynności. Dlatego nie miały żadnych wątpliwości w jaki sposób przyozdobić przygotowane do wydrapywania świąteczne jajeczka. Już po chwili na ławkach leżały barwne pisanki pełne kolorowych szlaczków, zygzaków oraz wielkanocnych symboli.

Następnie, z ochotą, przystąpiły do wykonania kolejnego plastycznego wyzwania – pastelowych zajęcy – zrobionych z brystolu oraz żółtych kurczaczków, które ozdobiły kubeczki z wysianym wcześniej owsem.

Podczas tego przedświątecznego czasu nie mogło zabraknąć zajęć związanych z wykonaniem świątecznych kartek, które zachwyciły pomysłami i kolorami.

Ostatni dzień przed wiosennymi feriami pełen był wielkanocnych zadań logicznych – krzyżówek, rebusów i zagadek. Świetliczaki dzielnie walczyły o zdobycie lauru – „Mądrej główki”, gdzie główną nagrodą było wielkie jajo – niespodzianka.

Na koniec dnia uczniowie wysłuchali fragmentów książki A. Lindgren i dowiedziały się w jaki sposób obchodzą święta dzieci z Bullerbyn.

To był naprawdę pracowity świetlicowy tydzień pełen wielkanocnych czarów, czyli zwyczajów i wróżb na zajączka.

/ Wiesława Kowalska /

---

Dzień z Andersenem…

 Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci obchodzimy co roku 2 kwietnia, w dzień urodzin duńskiego baśniopisarza Hansa Chrystiana Andersena. Na wybór patrona tego dnia miał zapewne wpływ fakt, że napisane przez niego baśnie znane są na całym świecie. Przeczytane po raz pierwszy w dzieciństwie zapadają głęboko w pamięci i zostają z nami przez całe nasze dorosłe życie.

Dlatego nie mogliśmy, w naszej drugiej grupie świetlicowej, przejść obojętnie wobec tego tak niezwykłego dnia. Przyświecała nam myśl, że będzie on doskonałą okazją do spotkania z niezwykłymi opowieściami baśniopisarza.

6 kwietnia – dzień jak co dzień?

Nie… nie w drugiej grupie świetlicowej. W tym dniu świetliczaki gotowe były udać się w niecodzienna podróż.

A co czekało tego dnia na świetlicową grupę? Hmm…

Po pierwsze garść niezbędnych informacji z życia i twórczości mistrza Andersena – prezentacja, „tablicowe zmagania” czyli prawda – fałsz, „wędrówka” z atlasem geograficznym po pięknej wyspie – Danii, gabinet z niezwykłymi przedmiotami, w tym z baśniowym kufrem kryjącym tajemnicze przedmioty. Dalej zabawy literackie połączone z pięknym czytaniem, „mega” krzyżówka oraz baśniowe puzzle. Po trzecie – na zakończenie plastyczne zabawy z plasteliną, której końcowym efektem były kolorowe postacie z przeczytanej wcześniej baśni „Calineczka”.

 

Co roku podczas Międzynarodowego Dnia Książki dla Dzieci inny kraj promuje literaturę dla młodych czytelników. Nad tegorocznym świętem czuwała kanadyjska sekcja IBBY, która piórem znanego kanadyjskiego autora Richarda Van Campa przesłała dzieciom wiadomość.

Przesłanie do dzieci świata w dniu Międzynarodowego Dnia Książek dla Dzieci 2022

 Czytanie to wolność. Czytanie to oddech. Czytanie pozwala zobaczyć świat w nowy sposób i zaprasza do światów, których nigdy nie chcesz opuścić. Czytanie pozwala twojemu duchowi śnić.

Mówią, że książki są przyjaciółmi na całe życie i zgadzam się z tym. Twój idealny wszechświat rośnie tylko wtedy, gdy czytasz.

Historie to skrzydła, które pomagają wznosić się każdego dnia, więc znajdź książki, które przemawiają do twojego ducha, do twojego serca, do twojego umysłu.

Historie to medycyna. Leczą. Pocieszają. Inspirują. One uczą.

Pobłogosław gawędziarzy, czytelników, słuchaczy. Pobłogosław książki. Są lekarstwem na lepszy, jaśniejszy świat.

                                                                       / autor /

Przeczytaliśmy tę wiadomość, a potem długo na jej temat rozmawialiśmy i wyjaśnialiśmy sobie znaczenie niektórych – trudniejszych zdań. Doszliśmy do jednego wspólnego wniosku: warto  „umawiać się” na spotkanie z książką, bo to ona otwiera nam drzwi na świat.

 Na koniec dnia obiecaliśmy sobie, że będziemy częściej zaglądać do biblioteki szkolnej, by wybierać kolejne książki do wspólnego czytania.

/ Wiesława Kowalska /

---

Wiosenni detektywi…

  Od najdawniejszych czasów wiosna była symbolem odradzającego się cyklu życia, dlatego nasi przodkowie uważnie wypatrywali pierwszych oznak, które zwiastowały jej nadejście. Pierwsze jaskółki na niebie czy pierwsza wiosenna burza były czytelnymi znakami, że przyroda budzi się do życia i można hucznie świętować jej nadejście.

W drugiej grupie świetlicowej już od połowy marca wyglądaliśmy wiosny i wypatrywaliśmy jej zwiastunów. Będąc na marcowych spacerach zadzieraliśmy wysoko głowy i spoglądaliśmy w niebo czekając na ciepłe promyki słońca, które zdjęłyby nam ciepłe szaliki i rękawiczki oraz wymalowałyby na naszych nosach pierwsze piegi.

Dlatego, gdy na kartkach kalendarza pojawiła się magiczna data 21 marca, postanowiliśmy spędzić ten dzień wesoło i radośnie. Rozpoczął się on od poszukiwań ukrytego w sali listu od pani Wiosny:

Drogie dzieci!

Nie mogę już się doczekać spotkania z Wami. Chcę przylecieć z ptakami i okryć ziemię zielenią i kolorowymi kwiatami. Niestety zła Zima zamknęła wrota pieczary, w której przebywałam podczas letnich upałów, jesiennych chłodów i zimowych mrozów. Otworzy je dopiero wówczas, gdy udowodnicie, że jesteście gotowi na moje przyjście. Czekają na Was zadania do wykonania. Jeśli sprawnie, dokładnie i poprawnie poradzicie sobie z nimi na pewno się spotkamy! Życzę powodzenia!

                                                                             Wiosna

W liście znajdowały się wypisane kolejne zadania, które należało wykonać oraz przygotowane do wiosennych poszukiwań lupy. Zaczęliśmy od odwiedzenia sali regionalnej, gdzie świetliczaki uzyskały wiadomości na temat zwyczajów i tradycji witania wiosny w dawnych czasach. Zgodnie z życzeniem Wiosny wykonaliśmy kolorowe gaiki, którymi zamierzaliśmy ją powitać.

Następne zadanie polegało na wysłuchaniu rozdziału książki Lucyny Krzemienieckiej „O wiośnie w lesie i o wiewiórki ważnym interesie”, w którym mały krasnal Hałabała z niecierpliwością oczekuje wiosny i wypatruje jej znaków.

Aby poprawnie wykonać zadanie numer cztery musieliśmy się ubrać i wyruszyć na spacer, by tam z wielką uwagą i starannością wyszukiwać nawet najmniejszych zwiastunów wiosny – kolorowych krokusów, bielutkich stokrotek, maleńkich pączków na drzewach i krzewach oraz obudzonych z zimowego snu motylków – cytrynków. Wiosna miała dla nas jeszcze jedno zadanie, które należało wykonać na powietrzu. Były to wiosenne zawody sportowe, które w doskonałym stylu wygrała grupa „Zajaczków”.

Na zakończenie tego bardzo urozmaiconego dnia, już w sali, dzieci wykonały ze zgromadzonych kolorowych kartek papieru portrety pani Wiosny, które później ozdobiły szkolną gazetkę. Zrobiliśmy sobie również pamiątkowe zdjęcie i teraz już spokojnie mogliśmy powiedzieć „Dzień dobry, Wiosno!”

---

Wesoły dzień w świetlicy…

 2 lutego obchodzimy Dzień Pozytywnego Myślenia, którego pomysłodawcą jest amerykańska psycholog Kirsten Harrell. Postanowiłyśmy w pierwszej i drugiej grupie świetlicowej, że warto spędzić ten dzień w radosnej, przyjaznej atmosferze.

Często mówi się, że optymistom żyje się lepiej. Czy to prawda? Z całą pewnością pozytywne myślenie pomaga lepiej radzić sobie z problemami i powoduje, że do codziennych trudności nabieramy dystansu. Optymiści szukają rozwiązań podczas gdy pesymiści skupiają się wyłącznie na problemach.

Pozytywne myślenie pomaga w życiu dając nam więcej energii do produktywnego i konstruktywnego działania w ciągu dnia.

Jak więc myśleć pozytywnie? Niestety na pozytywne myślenie nie ma recepty. Jego źródła należy więc upatrywać, w tym, co sprawia nam radość i przyjemność. Jedni pozytywną energię czerpią z muzyki, drudzy książek, a jeszcze inni z aktywności fizycznej czy obcowania z naturą.

To właśnie z takich pozornie małych rzeczach tkwi nasza radość i energia do życia. Każdy sposób, który sprawi, że poczujemy się lepiej i zmienimy swoje myślenie na bardziej pozytywne, jest dobry. Ważne, aby w każdej negatywnej sytuacji umieć znaleźć jej dobrą i optymistyczną stronę. W ten sposób nauczymy się zmieniać problem na szansę.

Warto też pamiętać o uśmiechu, który przecież jest najlepszym odzwierciedleniem naszego pozytywnego nastawienia. Pozytywni ludzie dużo się uśmiechają W ten sposób okazujemy radość, dobry humor i pozytywną energią.

Przekazując świetlicowym pierwszakom  wszystkie te wiadomości oraz przedstawiając im przygotowany na ten dzień film starałyśmy się podkreślić, że uśmiech to lekarstwo na wszystko!!!

Następnie zabraliśmy się wszyscy do pracy. Jej wynikiem był dużych rozmiarów plakat z wielką roześmianą słoneczną buźką, której promykami zostały odciśnięte w kolorowych farbkach dziecięce dłonie.

Kolorowa praca zawisła na szkolnym korytarzu i na pewno będzie przypominała dzieciom o tym szczególnym, radosnym i pozytywnym dniu!

---

Dzień Babci i Dziadka…

Już jest! Nowiutki, świeżutki, jeszcze nieprzeżywany – calusieńki dla nas. I to my możemy zadecydować, jaki będzie. Niektórzy pilnie spisują noworoczne postanowienia, inni myślą o przyszłości. Życzmy sobie, by ten nowy 2022 rok spełnił nasze oczekiwania i był jedyny, wyjątkowy, niepowtarzalny!!!

Zaczynamy go w świetlicy z przytupem – z nową energią i ciekawymi pomysłami.

Mimo, że styczeń jest zimowym miesiącem, pełnym chłodnych nocy i poranków, są takie dni, jedyne dwa dni, kiedy każdemu robi się cieplej na sercu. Te dni wpisane w zimowy styczeń wzbudzają ogromne, radosne emocje. To oczywiście święta Babci i Dziadka.

Dzień Babci i Dziadka to dni niezwykłe, nie tylko dla dzieci, ale przede wszystkim dla babć i dziadków. To dni pełne uśmiechów, wzruszeń, łez i radości. Dziadkowie to wielki skarb dla wnuków, oni czynią ich dzieciństwo bardziej pełnym, kolorowym i szczęśliwym. Babcia i dziadek mają zawsze dla nich czas, umieją pocieszyć, są cierpliwi, zawsze rozumieją ich dziecięce rozterki, ale przede wszystkim bezgranicznie je kochają. Bo kto pocieszy, przytuli, upiecze szarlotkę, u kogo są najwspanialsze wakacje i święta? Oczywiście – u Dziadków!!! To oni są przecież trochę rodzicem, trochę nauczycielem, trochę przyjacielem.

Dlatego ostatnie dni stycznia każdego roku są dla wnuków szansą na podziękowanie za wszystko co dziadkowie dla nich zrobili.

W drugiej grupie świetlicowej postanowiliśmy też podziękować wszystkim dziadkom za ich wielkie serca i spędziliśmy cały świetlicowy dzień przygotowując kolorowe niespodzianki, oglądając  multimedialną prezentację oraz czytając opowiadanie Ireny Landau „Babcia tez człowiek”. Babcia Basi i Jurka poświęca dużo swojego czasu dla rodziny. Któregoś dnia postanawia trochę wypocząć i zleca wnukom kilka codziennych domowych czynności do wykonania. Dzieci zastanawiają się nad powodem postępowania babci. Co się stało? Jest chora? W końcu dochodzą do wniosku, że babcia to też człowiek i należy się jej od czasu do czasu chwila spokoju i relaksu. Ta mądra i urocza książeczka znakomicie napisana, z pięknymi ilustracjami Zdzisława Byczka bardzo się spodobała świetliczakom.

Po wspólnym czytaniu, z dużą ochotą, dzieci przystąpiły do wykonania kolorowych kalendarzy – prezentów na te wyjątkowe dni. Następnie zrobiły sobie pamiątkowe zdjęcie z czerwonymi sercami w różnych rozmiarach.

Dłonie Babci ukoją każdy ból, a uśmiech Dziadka pomoże uporać się z każdym problemem i o tej prawdzie wiedzą wszystkie wnuczęta. Wszystkiego najlepszego!

/ Wiesława Kowalska /

---

Świątecznieje…

 Grudzień to jeden z najbardziej zaskakujących miesięcy w roku… Jedyny taki czas, kiedy jednocześnie jest zimno i bardzo, bardzo ciepło. Zimno króluje na zewnątrz, a tymczasem w środeczku mości się przyjemne ciepełko. Bo niestraszne nam wichury, gdy wierzymy, że za chwilkę „Mikołajki – dzień jak z bajki’. Za nic mamy chłody, gdy wzrok wędruje po choinkowych gałązkach, a wyobraźnia podpowiada, co się znajduje pod tymi, które są najniżej.

Przed nami magiczny czas miłości, bliskości i obdarowywania – nie tylko prezentami, ale przede wszystkim ciepłem, uwagą i serdecznością. Przed nami najpiękniejsze, najmilsze, najbardziej wzruszające świętowanie…

Uznaliśmy, razem z drugą grupą świetlicową, że nadszedł czas, by i w świetlicy zrobiło się świątecznie.

Zaczęliśmy od zajęć plastycznych, podczas których wykonywaliśmy ozdoby na choinkę, świąteczne kartki oraz zimowe obrazki, które później ozdobiły świetlicową salę.

Nie mogliśmy też odmówić sobie przyjemności głośnego czytania. Tym razem świetliczaki mogły posłuchać jednej z piękniejszych baśni Hansa Christiana Andersena „Królowa Śniegu” – opisującej losy pary dzieci, które żyły w przyjaźni aż do momentu, gdy do oka Kaja dostał się tajemniczy odłamek diabelskiego zwierciadła, który odmienił spojrzenie chłopca na świat. Władczyni lodowatej krainy – Królowa Śniegu zwabia chłopca do swojego zamku i pozyskuje go do swoich celów. Gerda – przyjaciółka Kaja wszczyna poszukiwania i po wielu perypetiach udaje się jej odzyskać i uleczyć przyjaciela.

W ostatnim przedświątecznym tygodniu ozdobiliśmy własnoręcznie zrobionymi ozdobami świetlicową choinkę, która rozbłysła blaskiem kolorowych lampek. Dzieci ozdobiły też kolorowymi mazakami i białym lukrem małe pierniczki, które zaniosły w prezencie dla swoich rodziców. Następnie słuchaliśmy najpiękniejszych polskich kolęd i pastorałek oraz oglądaliśmy przygotowana prezentację multimedialną o polskich zwyczajach i tradycjach bożonarodzeniowych.

Żegnaliśmy się składając sobie nawzajem świąteczne i noworoczne życzenia.

Bo jeszcze łapki w pierniczkowej mące, jeszcze w domu do zlepienia – uszka i ogniwa choinkowego łańcucha, jeszcze chwilka…

A potem zawirują płatki śniegu, zapachnie goździkami i marcepanem, rozbłysną gwiazdy – te na choince i na niebie i… rozpoczniemy uroczyste świętowanie. Wesołych świąt!!!

 

 

---

Mikołajki – dzień jak z bajki…

Grudzień to miesiąc prezentów, radosnych niespodzianek, a pierwszą okazją do obdarowywania bliskich są oczywiście –Mikołajki.

Dzień 6 grudnia jest dla Świętego Mikołaja próbą generalną przed wigilijnym wieczorem, kiedy to worek z prezentami wprost pęka w szwach.

Nie bez powodu z Mikołajek najbardziej cieszą się dzieci, które wyczekują upominków przywiezionych im przez starego pana z brodą albo przez jednego z jego baśniowych pomocników.

Warto też wiedzieć, że obchodzone są one inaczej w różnych zakątkach globu. I choć czasami różni je data i tajemniczy gość z prezentami, który nie zawsze ma postać poczciwego Świętego Mikołaja, to bez względu na zwyczaje i tradycje Mikołajki na całym świecie łączy jeden cel – szerzenie szczęścia i radości.

 Dlatego, by dać się ponieść mikołajkowym emocjom i cieszyć się tym dniem, postanowiliśmy z drugą grupę świetlicową radośnie spędzić ten dzień. I zamierzaliśmy doskonale się razem bawić! Bo… Mikołajki to dzień jak z bajki!

 Zaczęliśmy od wspólnie obejrzanej prezentacji multimedialnej, gdzie w przystępny, bajkowy sposób dzieci miały okazję poznać legendę o Świętym Mikołaju oraz wysłuchać mogły  gawędy o tradycjach mikołajkowych w różnych częściach świata. Następnie cała świetlicowa, mikołajkowa i wesoła gromadka udała się do biblioteki. Tam pani bibliotekarka przeczytała młodym czytaczom i czytaczkom obszerne fragmenty książki Majaluoma Markusa „Tato, kiedy przyjdzie Święty Mikołaj?” – uroczej opowieści o rodzeństwie Różyczków, którzy nie mogą doczekać się przyjścia Mikołaja i cały czas zamęczają swego tatę pytaniami, kiedy nastąpi ten szczęśliwy dzień. Po czytaniu nadszedł czas na plastyczne wyzwanie. Z przygotowanych elementów należało ułożyć postać głównego bohatera dnia. Dzieciakom zadanie doskonale się udało, a gotowe prace ozdobiły szkolny korytarz. Dalej na uczestników czekało kolejne zadanie – mikołajkowe poszukiwania! Tu trzeba było wykazać się dużą spostrzegawczością, bo pomiędzy bibliotecznymi regałami ukryte były pyszne słodkości – czekoladowe Mikołaje. I z tym zadaniem  dzieci świetnie sobie poradziły.

Na zakończenie wszyscy zaśpiewaliśmy wesołą piosenkę o Mikołaju z dziecięcą grupą muzyczną „Wesołe nutki”  i w doskonałych nastrojach małe Mikołaje wróciły do klasy.

---

Listopad – liść opadł…

 Zanim liście spadną na ziemię przybierają całą paletę barw od złotej, żółtej, brązowej, pomarańczowej, a kończąc na ognistej czerwieni. Malują w ten sposób niesamowite pejzaże, ciesząc nasze oczy podczas leśnych wędrówek czy spacerów po parku.

Przełom października i listopada to okres, gdy koloryt w przyrodzie ulega kolejnej przemianie i staje się monotonnie brunatno – brązowy. Liście, niestety, niemal w całości zostają zrzucone i zaścielają ziemię. To ostatnia chwila, by zebrać je i zasuszyć.

I tak właśnie, z drugą grupą świetlicową, zrobiliśmy udając się na spacer jesienną alejką. Po tygodniu, gdy listki były już dokładnie wysuszone, spotkaliśmy się na jesiennych zajęciach.

Zaczęliśmy je od jesiennego, małego masażu z wykorzystaniem wiersza „Jesień”. Tak rozluźnieni, w dobrym nastroju świetliczaki usłyszały list od Pani Jesieni, która opisała w nim piękno i bogactwo tej pory roku. Przesłała też dzieciom uroczą książeczkę Elżbiety Ostrowskiej pt. „Bajka o jesiennym szalu”, której treść z zaciekawieniem wysłuchały.

I tu zaczęły się zabawy z rachowaniem. Uczniowie dodając lub odejmując liście, zgodnie z treścią utworu, przeliczały je po każdej zmianie. Tylko nielicznym udała się ta jesienna układanka!

W nagrodę za wytrwałą pracę Pani Jesień przyniosła też jesienne zagadki, z którymi uczniowie doskonale sobie poradzili.

Nie było też problemów z wykonaniem pracy plastycznej, do której wykorzystano większe liście, by powstał z nich główny bohater bajki –  lisek Chytrusek. Mniejsze kolorowe listeczki dzieci użyły jako rybki w jesiennym akwarium.

Na zakończenie Jesień miała dla dzieci wielką prośbę. Ponieważ na dworze robi się powoli coraz chłodniej – marzną nie tylko ludzie, zwierzęta, ale i… Jesień. Dlatego byłoby miło, gdyby świetliczaki wykonały dla niej piękny, jesienny szal, którym będzie mogła się otulić podczas jesiennych szarug i słot. Dzieciom nie trzeba było dwa razy powtarzać i… już po chwili szal był gotowy. Jaki był piękny! Pełen złota, czerwieni, pomarańczu i brązu.

Jesień to jednak piękna pora roku!!!!

---

W krainie muzyki…

 2 października rozpoczęło się wielkie święto muzyki – XVIII Międzynarodowy Konkurs Chopinowski w Warszawie. Jeden z najstarszych i najbardziej prestiżowych konkursów muzycznych na świecie w klasie fortepianu, odbywający się jedynie co pięć lat od 1927 roku.

Wielkie konkursowe emocje już niestety za nami. Znamy już laureatów konkursu. Walce, polonezy, mazurki, etiudy, a w finale jeden z dwóch koncertów z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej Filharmonii Narodowej pod batutą Andrzeja Boreyki jeszcze dźwięczą w naszych uszach.

Dlatego wychowawca drugiej grupy świetlicowej wykorzystał ten muzyczny czas, to muzyczne święto i przybliżył dzieciom postać największego polskiego kompozytora – Fryderyka Chopina oraz jego muzykę. Postanowił „zabrać” świetliczaków do krainy muzyki.

Wyprawę rozpoczęliśmy od przeczytania książki Michała Rusinka – „Mały Chopin” – wierszowanej, zabawnej opowieści o małym Fryceku, który postanowił zająć się muzyką i w ten sposób stał się genialnym i słynnym na cały świat kompozytorem. Ta opowieść bardzo spodobała się pierwszakom i z uwagą słuchały o tym, jak to mały Chopin nie cierpiał szpinaku, walczył z mrówkami, usiłował leczyć zęby fortepianowi, grymasił i nie słuchał rodziców.

Następnie razem wybraliśmy się do sali zabaw, by tam przyjrzeć się kuzynowi fortepianu – pianinu. Dzieci miały okazję zobaczyć w jaki sposób powstaje dźwięk w instrumencie i posłuchać jesiennego utworu – „Lecą liście z drzew”.

 Na koniec wszyscy przystąpili do wykonania pracy plastycznej. Po wysłuchaniu Preludium Deszczowego próbowały kolorem oddać nastrój wykonanego utworu. Pomysłów było wiele i każdy zasługiwał na uwagę. Mali malarze doskonale się spisali.

                                                       / Wiesława Kowalska /

---

Spotkania czytelnicze w bibliotece…

 Za oknami coraz zimniej – szczególnie poranki straszą chłodem i mgłami. Do drzwi zapukała jesień bogata barwami, kolorami i…jesienną melancholią.

I chociaż zdania na temat jesieni są podzielone /jedni wolą jesienne chlupoty i szarugi, a inni, zdecydowanie, czas pełen barw i jesiennych trofeów /, my w świetlicy uważamy, że każda pora roku jest dobra, jeśli się o niej dobrze pomyśli.

Dlatego postanowiłam, że w ramach Ogólnopolskiego Miesiąca Bibliotek Szkolnych dzieci z grupy drugiej świetlicowej uczestniczyć będą w cyklu spotkań czytelniczych pt. „Zaczytani w kolorach jesieni”.

Pierwsze spotkanie odbyło się pod hasłem – Witamy Jesień. Rozpoczęło się od swobodnej rozmowy dotyczącej zmian w przyrodzie, które zachodzą jesienią. Następnie dzieci spotkały się z nietypowym mieszkańcem sosnowej dziupli – bohaterem książeczki Lucyny Krzemienieckiej pt. „Z przygód krasnala Hałabały”. Na tę historię składa się kilka rymowanych opowiadań o leśnych przygodach krasnala i napotkanych tam zwierzątek.

Po interesującej lekturze młodzi czytelnicy przy dźwiękach skocznej piosenki „Zaczarowany las” z przyjemnością „wyczarowywali” na swoich kartkach jesienny las i jego mieszkańców.

Drugie spotkanie – Jesienne poszukiwania – odbyło się na świeżym powietrzu. Udaliśmy się na spacer w pobliżu szkoły, by tam pod przystrojonym w jesienne barwy sumakiem wysłuchać opowiadania Janiny Porazińskiej pt. „Szukamy krasnoludków”. Dzieci poznały  Olę, Marka i Bartka – uczniów klasy pierwszej, którzy wybrali się do lasu na jesienny spacer. Wzorem bohaterów dzieci zabrały się za poszukiwania jesiennych trofeów: kasztanów, żołędzi i kolorowych liści. Miały też za zadanie poszukać ukrytego w trawie krasnoludka Olka i jego przyjaciółkę myszkę Basię. Na wytrawnych poszukiwaczy czekały słodkie niespodzianki.

Zadowoleni, w promieniach jesiennego słońca, z kieszeniami wypełnionymi jesiennymi darami, poszukiwacze pełni wrażeń wracali do szkoły.

Po kilku dniach uczniowie przybyli do biblioteki na kolejne – ostatnie już spotkanie pt. „W Kasztankowie”. W tym dniu czytelnia zamieniła się w pracownię plastyczną, gdzie z przyniesionych z poprzedniego spotkania kasztanów powstawały ludziki, zwierzątka i krasnale.

Po skończonej pracy pani bibliotekarka przeczytała artystom fragmenty książki Marii Kownackiej pt. „Dzieci z Leszczynowej Górki”. Ta wesoła, sympatyczna i zajmująca książka o Ewie i Tomku – mieszkańcach gajówki na Leszczynowej Górce, którzy poznają las i zaprzyjaźniają się z jego mieszkańcami bardzo zainteresowała wszystkich uczestników spotkania.

 

---

 Urodziny Marchewki…

 Lato nieubłagalnie zbliża się ku końcowi i choć przed nami jeszcze zapewne kilka ciepłych dni, to z końcem września zaczyna się kolejna pora roku – jesień.

Wszyscy bardzo lubimy tę porę roku, gdy na straganach jesienne warzywa i owoce kuszą kolorami. Pomarańcze, żółcie, czerwienie – te odcienie zdobią nie tylko bukiety suszonych liści, ale i nasze stoły.

Jesień to czas na jabłka, dynie, winogrona, paprykę, cukinię, buraki… oraz marchewki, które zbieramy z naszych przydomowych ogrodów, warzywniaków i pól.

To co jeszcze niedawno miało formę delikatnych kwiatów, zmienia się w pełne, dojrzałe, soczyste plony.

Zachęcona tą magią kolorów i kształtów zaprosiłam wszystkie jesienne „warzywa” z drugiej grupy świetlicowej na uroczyste Urodziny Marchewki.

Marchew to warzywo korzeniowe zwykle w kolorze pomarańczowym, choć istnieją odmiany w kolorze fioletowym, czerwonym, żółtym, białym i nawet…czarnym! Marchewki są szeroko stosowane w wielu kuchniach świata, szczególnie do przygotowania sałatek i smacznych marchewkowych zup. Dlatego właśnie marchewkę wybrałam na główną bohaterkę naszego spotkania.

To był bardzo udany pomarańczowy dzień z mnóstwem wesołych zabaw. Słuchaliśmy skocznych przebojów związanych z tym bardzo zdrowym warzywem. Dzieci dowiedziały się o licznych zaletach marchewki i dlaczego należy ją jeść w różnej postaci. A potem były marchewkowe zagadki, krzyżówki i zawody. Pani Marchewka z uwagą obserwowała przebieg zabaw i nagradzała dzieci smacznymi niespodziankami. Zerówkowicze uczestniczyli również w wielu konkursach oraz bawili się i tańczyli przy dźwiękach warzywnych piosenek. Wszystkim dopisywały wyśmienite humory! Podczas spotkania nie mogło zabraknąć głośnego czytania. Tym razem uczniowie słuchali wierszy Juliana Tuwima i Jana Brzechwy – poetów radości!

A na koniec spotkania na wielkich arkuszach szarego papieru powstały przepiękne kolorowe ilustracje przedstawiające urodzinowych gości.

To  był bardzo udany dzień, w którym wszyscy dobrze się bawili i marchewkę polubili!

/ Wiesława Kowalska /

 

---

---

Majowa łąka, pachnąca łąka;

Tu widać myszkę, słychać skowronka…

 

Czas odpoczynku, kwiaty, soczysta zieleń, zapach ziół, słoneczna pogoda, lekki ciepły wiatr to dla większości z nas skojarzenia związane z tematem – łąka. Wszystkiego tego pragniemy po jesienno – zimowym okresie.

Wiosną przyjemnie jest pójść na spacer na łąkę. Tyle tu kolorów, kwiatów, zapachów, które działają na nas rozluźniająco i wyciszająco. Roślinność łąki skrywa w sobie wiele tajemnic, niespodzianek i ciekawostek.

Z początkiem wiosny łąka jest zielona, wówczas to rozwijają się liście traw. Następnie pojawiają się pierwsze kwiaty: kaczeńce, jaskry, pierwiosnki, podbiały. Pojawienie się tych kwiatów sprawia, że nabiera ona barwy żółtej, by potem zmienić barwę na bladożółtą za sprawą kwitnących stokrotek i rzeżuchy. W maju łąka jest już w pełni rozkwitu. To czas kwitnienia złocieni, niezapominajek, bławatków, chabrów, koniczyn i maków, które kuszą różnorodnością kształtów i kolorów. Majowa łąka to miejsce, gdzie spotkamy żaby, bociany, kolorowe motyle, pszczoły, biedronki, czajki i szpaki. Często dostrzec tam można kopce kretów, a w powietrzu pojawiają się krążące myszołowy polujące na myszy i pasikoniki.

W maju przyjemnie jest się wybrać na spacer na łąkę…

Zachęcona obejrzaną prezentacją multimedialną – „Majowa łąka” oraz przeczytanym przez wychowawcę opowiadaniem Małgorzaty Strykowskiej – Zaręby „Zabawa w chowanego” pierwsza grupa świetlicowa postanowiła wybrać się na łąkę położoną w pobliżu szkoły. Miała się ona stać miejscem wnikliwych obserwacji, zdjęć oraz wesołych zabaw. To tam pierwszaki spotkały majowe motyle, ślimaki oraz podziwiały maleńkie stokrotki, dorodne koniczyny i podbiały. Tam też w kolorowych opaskach żabek i zajączków rywalizowały pomiędzy sobą w wiosennych konkurencjach sportowych. Nie obyło się również bez zbierania żółtych mleczy i plecenia wiosennych wianków, które to potem zdobiły głowy dziewczynek.

Nasycone świeżym powietrzem świetliczaki z przyjemnością wracały do szkoły, by tam za pomocą pędzla, kolorowych gotowych elementów przenieść na papier piękno majowej łąki.

Czy im się to udało? Sami osądźcie!

/Wiesława Kowalska/

---

Konkurs Świetlicowy
“Niezwykły świat wierszy Jana Brzechwy”

załącznik

regulamin

---

Zbliża się Dzień Ziemi…

Dzień Ziemi / Earth Day /, największe ekologiczne święto świata, obchodzone jest 22 kwietnia już od 1970roku. To coroczne wydarzenie organizowane w celu promowania ochrony środowiska, poszerzania świadomości ekologicznej, inspirowania do życia w zgodzie z naturą oraz budowania wspólnej odpowiedzialności za naszą planetę obchodzone jest obecnie w 192 krajach. Idea troski o niebieska planetę łączy ludzi niezależnie od narodowości, wyznania, zawodu, wieku czy innych kategorii różnicujących.

W tym roku ze względu na pandemię koronawirusa, ten wyjątkowy dzień będzie musiał wyglądać zupełnie inaczej. Wychowawca pierwszej grupy świetlicowej postanowił zachęcić świetliczaków do celebrowania tego święta wysyłając list z zaproszeniem do wyjścia z domu do Przyrody, do lasu, na łąkę, do parku albo chociaż na poszukiwania przyrody w zasięgu wzroku. Zachęcał, by poświęcili czas na bycie z Przyrodą, na refleksję, jaka ona jest dla nas ważna, ale i jaka jest fascynująca, piękna i ciekawa. Zaproszenie zostało skierowane do wszystkich zasiedziałych w betonie małych mieszczuchów i ich rodziców, by przypomnieć im, że czas spędzony w lesie czy na łące nie jest czasem zmarnowanym. By wyłączyli na tę chwilę swoje telefony, a nawet przestali na chwilę rozmawiać. Warto byłoby wtedy usiąść lub położyć się w ustronnym miejscu, dotknąć trawy, zasłuchać się i zapatrzeć. Poobserwować mrówki, zbadać fakturę liścia, zwrócić uwagę na drzewo, które na co dzień mijają na skwerku, zrobić to, czego zwykle się nie robi nawet podczas niedzielnego spaceru. Wychowawca proponuje, by zaprosili do wyjścia swoich rodziców, przyjaciół, znajomych, by lepiej poznać i zaprzyjaźnić się z Przyrodą.
Zwierzęta robią, co mogą, żeby na Ziemi żyło się miło. Wiewiórki zakopują w ziemi nasiona i orzechy i z tych spiżarni, do których już potem nie wracają, wyrastają drzewa. Dżdżownice drążą tunele i napowietrzają glebę, żuki gnojarze czyszczą i porządkują. A co robimy my ludzie? I tu, znowu, z pomysłem przychodzi opiekun grupy i w  liście zachęca: „Kiedy już nasyceni darami natury będziecie wracać do domu, zbierzecie do worków porzucone butelki, papierki i inne wszelakie śmieci. Może Przyroda odetchnie choć trochę? A wokół zrobi się zaraz czyściej i piękniej.” Pierwszaki podchwyciły pomysł z ochotą i przesłały zdjęcia z przyrodniczej akcji. Tak sprzątał Ziemię Jakub Dylowski oraz drużyna Ani Borys. Brawo!!!

Bo bez względu na to, czy jesteśmy na lądzie, czy w kosmosie, łączy nas ta malutka Błękitna Planeta. I to jest powód do świętowania!!!!

---

Kwitniemy…

 Po hucznym przywitaniu wiosny końcem marca dawni Słowianie z radością wchodzili w kwiecień, pierwszy w całości wiosenny miesiąc w roku. Dla naszych przodków był to czas spokojniejszy, mniej przełomowy od poprzedzającego go marca. Nasi praojcowie radowali się kwietniem, gdyż otaczająca przyroda budziła się z zimowego snu, wszystko dookoła zakwitało zaś temperatura na zewnątrz robiła się coraz wyższa. I tak jest do dzisiaj!

Kwiecień – miesiąc trochę łudzący, oszukujący, kapryszący – tak też się zresztą zaczyna – dniem żartów. Przyroda w kwietniu też łudzi nas ciepłem, pierwszymi kwiatami wyrastającymi z ziemi, gdy tylko słońce mocniej przygrzeje. Na ogół jednak jest to nadal miesiąc chłodny, nawet jeśli dzień jest ciepły, to wieczory i poranki są  jeszcze dość zimne.

Mimo to lubimy kwiecień! Przecież  to właśnie w tym miesiącu zima znika na dobre. Pomimo przeplatanki pogodowej, kwiecień, jak to  zresztą wynika wprost z jego nazwy, jest miesiącem kwiatów i ich kwitnienia.

Czekaliśmy w tym roku na wiosnę tak długo, z takim utęsknieniem. Brakowało nam światła, ciepła, zapachów. I już jest! Piękna, pachnąca, kolorowa, kwietniowa. Trzeszczą pąki i skorupki, złociste promyki czule głaszczą świeże źdźbła i soczyście zieloniutkie listki. Nadszedł czas zawilców, narcyzów, żonkili i tulipanów. Przez moment – w kwietniu – wszystko jest jednym wielkim zachwytem!

W tak radosnym nastroju, wśród kolorowych, kwietniowych kwiatów pierwsza grupa świetlicowa, pomimo pandemii, z ochotą przystąpiła do kolejnej plastyczno – literackiej aktywności i postanowiła „wyruszyć” na kwiatowe „polowanie”. Kwiaty mają niezwykłą moc.

I nie chodzi tylko o moc zachwycania. Potrafią też zaskakiwać swoimi kształtami. Nie mniej zaskakująca jest też moc ich aromatów. Dlatego w tym „kwitnącym” miesiącu świetliczaki malowały farbami zjawiskowe – kwietniowe kwiaty i wyszukiwały wiersze,

w których mowa jest o ich pięknie. A oto rezultaty tej aktywności! Swoje prace prezentują – Łucja i Alicja Prucnal, Tosia Gruszczyńska, Hania Marek oraz gościnnie Iga Kopij.

Co wy na to?

/ Wiesława Kowalska /

 

---

                W krainie tolerancji –  Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa

 

Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa to święto ustanowione w 2005 roku z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa. Od 2012 roku patronat nad obchodami sprawuje Organizacja Narodów Zjednoczonych.

Pierwsza grupa świetlicowa włączyła się w obchody tego święta zorganizowanego w naszej szkole z dużym rozmachem. Na początek uczniowie dowiedzieli się, że dzień ten obchodzony jest 21 marca. Ta data to kombinacja liczb 21 oraz 3, która ma swą wymowę – chodzi bowiem o 21 parę chromosomów, przy których jest dodatkowy chromosom lub jego fragment. Podczas rozmowy dowiedziały się też czym jest zespół Downa i poznały problemy z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne. Rozmawialiśmy na temat osób z niepełnosprawnością, które coraz częściej spotykamy na naszej drodze. Razem doszliśmy do wniosku, że niepełnosprawni są wśród nas, a choroba może dotknąć każdego. Tak jest i już! Ważne, by wykazać się w stosunku do innych akceptacją, zrozumieniem i życzliwością.

21 marca jest kolorowy nie tylko z powodu pierwszego dnia wiosny. W ten dzień na znak solidarności z chorymi świetliczaki włożyły kolorowe skarpetki w różnych, wiosennych kolorach – w paski, kropki, długie, krótki z różnych, nie pasujących do siebie par. Im dziwniej tym lepiej, bo wyglądając nieco odmiennie chciały wysłać sygnał, że akceptują odmienność osób z zespołem Downa.

Pierwszaki tego dnia zostały też zaproszone do biblioteki szkolnej na przygotowane przez panią bibliotekarkę zajęcia czytelnicze. Spotkały się tam z książką Katarzyny Ryrych „Wyspa mojej siostry”. To opowieść pokazująca, że każdy z nas jest inny i że ta inność wcale nie jest zła. Pełna ciepła, ale i dramatycznego realizmu, dotykająca wielu trudnych tematów, w tym niepełnosprawności intelektualnej. Dzieci wysłuchały historii dziewczynki – innej, odstającej od reszty, dryfującej gdzieś na swojej wyspie – niezbadanej, tajemniczej, samotnej z ogromnym zainteresowaniem i w skupieniu.

/Wiesława Kowalska/

 

---

---

Witamy Wiosnę – magia wiosny!

 Dawno temu wierzono, że zima sama nie odejdzie, dlatego należy ją przegnać, aby na jej miejsce mogła przyjść wiosna. Zima, czyli czas uśpienia przyrody, była trudna zarówno dla zwierząt, jak i dla ludzi. Wiosna uosabiała wszystko, co żywe i radosne. Aby wiosna mogła przyjść na świat, należało pokonać zimę. W tym celu ze słomy robiono dużą kukłę i ubierano ją w kolorowe szmatki. Kukłę nazywano Marzanną i 21 marca topiono w rzece albo palono na polu. Wszystko po to, aby mogła przyjść długo oczekiwana wiosna.
My w świetlicy – podobnie jak nasi przodkowie z utęsknieniem wyczekiwaliśmy nadejścia wiosny i pięknej, wiosennej pogody. Bo przecież nadal cieszy nas każdy rozwijający się pąk liści, kwiat wyrastający ze zmrożonej ziemi i świeża trawa.
I kiedy wreszcie do momentu jej przyjścia zostało nam tylko kilka dni, postanowiliśmy przywitać ją, w pierwszej świetlicowej grupie, iście po królewsku – pokazem mody wiosennej.
Uwaga! Sensacja! Wiosenna rewelacja! Najmodniejsze stroje – na wiosny podboje. Każde dziecko, nawet małe, chce wyglądać doskonale!
Ale się działo! Pierwszaki prezentowały się wyśmienicie w kolorowych strojach na tle wiosennego krajobrazu i wesoło wykrzykiwały: Hura! Zaraz będzie! Piękna, pachnąca, wyczekiwana…
Po tych emocjonujących występach świetliczaki z przyjemnością wysłuchały w bibliotece opowiadania Wojciecha Widłaka „Wiosenne natchnienia”, gdzie radośnie trzeszczały pąki i skorupki, a złociste promyki czule głaskały świeże źdźbła trawy. Jeszcze tylko trzeba było rozwiązać wiosenne zadania logiczne, rozszyfrować tajemniczy list Szalonego Ogrodnika i można było wybrać się na zwiedzanie szkolnej izby regionalnej, by tam dowiedzieć się w jaki sposób nasi przodkowie żegnali kiedyś zimę i witali wiosnę. Dzień zakończyliśmy wizytą w pobliskiej kwiaciarni, gdzie pani Wiosna wyglądała z każdego kątka sklepiku – tulipanami, żonkilami, stokrotkami, bratkami i pachnącymi hiacyntami.

/ Wiesława Kowalska /

---

Ram, pam, pam! Szukam wiosny tu i tam!

 Marzec to dla wielu osób miesiąc służący do treningu cierpliwości. Bo wprawdzie słońce jest już całkiem wysoko, już całkiem mocno grzeje, ale wiosna wcale nie chce przyjść. I jak tu nie stracić cierpliwości?! I choć zima ma swoich zwolenników i posiada wiele uroków, w marcu wszyscy już wypatrują pierwszych znaków wiosny. Dlatego my – pierwsza grupa świetlicowa postanowiliśmy zrobić wszystko, by zachęcić wiosnę do przyjścia. Bo przecież…” gdy się kończy zimna pora, kiedy śnieg topnieje, wtedy wietrzyk cieplej dmucha i słonko się śmieje”.

Ale czy ktoś wie, ile musi się pojawić jaskółek, skoro jedna wiosny nie czyni? Czy pierwsze oznaki wiosny to krokusy, przebiśniegi        i przebudzony z zimowego snu niedźwiedź?

Postanowiliśmy sprawdzić to na własne oczy i ruszyliśmy na poszukiwania Wiosny zaczynając od odczytania od niej listu, który ukryła przed nami na szkolnym korytarzu. W zostawionej wiadomości Wiosna przekazała nam wiele wskazówek w jaki sposób i gdzie, możemy ją poszukać. Czekały na nas nie lada wyzwania: trzeba było odszukać w pobliżu szkoły ukryte kwiatki, tekst do głośnego czytania oraz logiczne zadania do samodzielnego wykonania. Należało jeszcze znaleźć i sfotografować w obrębie szkoły pierwszych wiosennych przybyszów i posiać w przyniesionych do szkoły doniczkach owies, który – mamy nadzieję – zazieleni się nam na wielkanocne święta.

Może jak Wiosna zobaczy te wszystkie nasze aktywności od razu zmieni zdanie i zaraz się u nas pojawi – „ i jak co roku zazieleni wszystko wokół!”

Wiosno? Co Ty na to?

/ Wiesława Kowalska /

---

Sposób na nudę…

W ponury, mglisty lutowy dzień, gdy na dworze pada deszcz i jeszcze niedawno wszechobecny śnieg kurczy się niebywale prędko, trudno znaleźć sobie zajęcie. Jakoś nie zachęcają do zabawy klocki i świetlicowe zabawki. Nie bawią kolorowe kredki, farby i plastelina. Nuda! Wszędzie nuda, która wygląda z każdego kąta!

Wychowawczyni pierwszej grupy świetlicowej spróbowała jakoś temu zaradzić i zabrała dzieciaki do sali zabaw. Najpierw zaproponowała świetliczakom spotkanie z muzyką przy pianinie. Wstępem do zajęć była opowieść – zimowa historia o wietrze, padającym śniegu i biegu koni z sankami. Następnie uczniowie usłyszeli zagraną na pianinie melodię do piosenki „Sanna” i zapoznali się z jej słowami, a potem próbowali zilustrować piosenkę przy pomocy instrumentów perkusyjnych. Na koniec muzycznych zajęć uczestnicy wesoło bawili się przy zabawie ruchowej „Sanki”.

Ale to nie koniec atrakcji… Świetliczaki miały też okazję, by „poszaleć” trochę podczas budowy wielkiego zamku z kolorowych klocków i swobodnych ćwiczeń na ogromnej gimnastycznej piłce.

To był, jak się na koniec okazało, całkiem przyjemny i atrakcyjny dzień!

/ Wiesława Kowalska /

 

---

Zakładamy ptasie stołówki

Hu, hu, ha! Hu, hu, ha! Nasza zima zła! Oj, przemroził nam ten luty, przemroził! Mocno ścisnął wszystko wokoło swoim zimowym, mroźnym uściskiem. Dookoła biało i ciągle jeszcze pada!

Zima to trudny czas dla ptaków. Ciężko znaleźć cokolwiek do jedzenia, gdyż wszystko zasypał śnieg. To nie lada wyzwanie dla naszych przyjaciół najmniejszych. Poszukiwania na mrozie pochłaniają ich cenną energię, a brak pokarmu sprawia, że narażone są na głód.

W lasku, obok szkoły, pokrytym grubą śniegową pierzynką można spotkać zziębnięte wróbelki, sikory, wrony, sroki, mazurki oraz ich kuzynów. Wielu ptakom nie uda się przetrwać ciężkich zimowych warunków – niskiej temperatury i opadów. Aby pomóc im podczas zimowej aury należy je dokarmiać. Ptaki często przylatują w pobliże osiedli mieszkaniowych, gdyż wiedzą doskonale, że mogą spodziewać się „darmowej stołówki”.

I tę wiedzę postanowiła wykorzystać świetlicowa grupa pierwsza. Wybrała się wraz z wychowawcą na spacer wokół szkoły. Zaopatrzona w smaczne ziarenka słonecznika i prosa, w tłuste kule oraz inne ptasie przysmaki postanowiła założyć dla ptaszyny smaczne jadłodajnie. Wszyscy liczyli na to, że mieszkańcy okolicznego lasku z zadowoleniem przyjmą uroczyste otwarcia stołówek, a wiosną zrewanżują się nam swoim towarzystwem, śpiewem i pomocą w zwalczaniu różnych szkodników.

Następnie pierwszacy, dumni z dobrze wykonanego zadania, przeszli do szkolnej biblioteki. Tam pani bibliotekarka przeczytała gościom opowiadanie „Ptasi czarodziej” z książki Marii Kownackiej „Razem ze słonkiem”.

Na koniec zaprosiła do rozwiązywania logicznych – ptasich zadań    i zagadek oraz na film animowany z serii „Przygód kilka wróbla Ćwirka” pt. „Zimowe zuchy”.

---

Walentynkowo…

 Wprawdzie do 14lutego zostało jeszcze trochę czasu, ale w pierwszej grupie świetlicowej postanowiliśmy się do tego święta przygotować już wcześniej, bo w tym roku Walentynki przypadają, niestety, w niedzielę i świętować je będziemy z najbliższymi w domach!

Symbolem Walentynek są czerwone serduszka i róże. Swoją nazwę wzięły od świętego Walentego – patrona zakochanych.

Kilka drobiazgów o świętym – prosto z legendy:

– Święty Walenty został świętym za swoje poświęcenie – złamał zakaz cesarza, który głosił, że młodzi legioniści nie mogą zawierać związków małżeńskich. Święty Walenty, biskup, udzielał ślubów, za co trafił do więzienia;

– Walenty zakochał się ze wzajemnością w niewidomej córce strażnika więziennego, która pod wpływem jego miłości odzyskała wzrok;

– Przed śmiercią napisał do swojej ukochanej list, który dziś inspiruje do wysyłania walentynek – uroczych karteczek z serduszkowymi motywami;

Pierwsza taka kartka walentynkowa, która zachowała się do dziś, powstała już w 1415 roku. A ponieważ święto zakochanych zajmuje bardzo ważne miejsce w kalendarzu uroczystości szkolnych wychowawczyni pierwszej grupy rozdała świetliczakom potrzebne materiały plastyczne i już po chwili uczniowie przystąpili do wykonania swoich karteczek walentynkowych. Jeszcze tylko wspólne zdjęcie z czerwonymi serduszkami oraz kilka obrazów walentynkowych zrobionych podczas spaceru i … można już zacząć świętować!

/ Wiesława Kowalska /

 

 

---

Spotkanie z Panem Bałwankiem…

„Ochłodziło się powietrze. Marznie słupek w termometrze. Mróz w miasteczko wziął w okowy. Skrzy się pancerz diamentowy, bo ze wszystkich stron – śnieg i szron”…

/ Ewa Zachara „Zimowy krajobraz” /

Na początku lutego jak okiem sięgnąć, zima. Mamy tu i śnieg, i całkiem duży mróz, i wszechobecne zimowe krajobrazy. W pierwszej grupie świetlicowej też zrobiło się śnieżnie i zimowo. Uznaliśmy wszyscy, że to doskonała okazja, by o śniegu, mrozie i lodzie dowiedzieć się czegoś więcej. Skorzystaliśmy z nowego numeru „Świerszczyka”, bo tam aż roiło się od różnych zimowych informacji. Czytaliśmy o najzimniejszej miejscowości na naszej planecie. Oglądaliśmy kolorową jaskinię lodową w Islandii, czerwony śnieg o smaku arbuza oraz sześcioramienne cudeńka – śnieżynki, które najpiękniejsze są, gdy na dworze jest minus 15 stopni. Wychowawca zaproponował także świetliczakom spotkanie z Panem Bałwankiem. Najpierw w wierszu A. Bober oraz opowiadaniu W. Widłaka „Zimny gość”, które stały się inspiracją do wykonania pracy plastycznej. Potem z bałwankowymi zagadkami i zadaniami logicznymi oraz z wesołą piosenką „Bałwankowa rodzinka”.

Spotkanie zakończyliśmy zdjęciem z przybyłymi do szkoły dwoma bałwankami i wspólnym wyjściem na zimowe szaleństwa śniegowe.

/ Wiesława Kowalska /

---

Karnawałowe zawody sportowe…

 Karnawał inaczej zapusty to okres zimowych balów, maskarad, pochodów i imprez. To szaleństwo zabaw ogarnia cały świat! Jego fenomen polega na tym, że w znanej formie organizuje się go od kilku set lat i nic nie wskazuje na to, by tradycje karnawałowe miały odejść w zapomnienie. Rozpoczyna się najczęściej w Dniu Trzech Króli, a kończy we wtorek przed Środą Popielcową, która oznacza początek postu i oczekiwanie na Wielkanoc.

Dzieci uwielbiają takie wydarzenia i czekają na nie z zapartym tchem. Jak sprawić, by był to czas radości i uśmiechów?

Wychowawczynie / Anna Guca i Wiesława Kowalska / zastanawiały się nad tym dość długo. W końcu postanowiły zorganizować dla grupy pierwszej i drugiej świetlicowej wesołe, karnawałowe zawody sportowe. Przygotowały szereg gier i zabaw, w których dzieci współzawodniczyły między sobą. W kolorowych opaskach na głowach / króliczki, żabki / świetliczki pokonywały tor przeszkód, układały z kubeczków wieże oraz sprawdzały swoją oko rzucając woreczkami do kolorowych pudełek. Wiele radości sprawiła uczniom bitwa na papierowe śnieżki.

Na zakończenie wykonano jeszcze pamiątkowe zdjęcia w zimowej scenerii przyprószonego śniegiem miasteczka.

/ Wiesława Kowalska /

---

Dzień Babci i Dziadka…

 Trochę historii:

Głównym pomysłodawcą Dnia Babci był Kazimierz Fligier. Idea utworzenia święta w Polsce pojawiła się w 1964 roku w tygodniku

„Kobieta i życie” i z każdym kolejnym rokiem święto to było coraz bardziej popularyzowane. Tego samego dnia świętują również babcie we Francji i Bułgarii.

Zaś Dzień Dziadka został przeniesiony do Polski z Ameryki w latach 80. XX wieku. I od tego czasu święto wszystkich babć i dziadków następują dzień po dniu – 21 i 22 stycznia. Wnuki z całej Polski będą zapewne ich odwiedzać i w tym roku także składać im życzenia .

Dzień Babci i Dziadka w świetlicy:

Grupa pierwsza świetlicowa również pomyślała o zbliżających się świętach. Postanowiła przygotować dla Babć i Dziadków małe upominki. Wykonała na zajęciach ramki, kwiatki, a w świetlicy z zebranych jesienią dębowych listków „wyczarowała” kartki z zimowym krajobrazem, gdzie umieściła serdeczne życzenia:

„Na Dzień Babci i Dzień Dziadka

                       chcemy złożyć serdeczne życzenia,

                       byście lat setnych dożyli,

                       nie wiedząc, co to zmartwienia.”

/ Wiesława Kowalska /

---

Zimowo w świetlicy…

Po kilkutygodniowej nieobecności znowu wróciliśmy do szkoły. Szczęśliwi i zadowoleni uczniowie z radością witali się ze swoimi koleżankami i kolegami oraz wychowawcami.

W świetlicy znowu zapanował wesoły gwar, ruch i zamieszanie.       A tu jeszcze, oprócz tego, spore zmiany w przyrodzie. Przez kilka ostatnich dni mocno sypnęło białymi płatkami. Zrobiło się biało i mroźno. Wracając zastaliśmy za oknami dzień całkowicie obsypany śniegiem.

Dlatego świetlicowa grupa pierwsza postanowiła wykorzystać ten zimowy czas i wybrała się na „śniegowe szaleństwa”. Pogoda sprzyjała, śniegu pod dostatkiem, więc nie było na co czekać! Zabraliśmy saneczki i już po chwili każdy śmigał z górki na pazurki. A gdy już się nieco zmęczyliśmy postanowiliśmy ulepić śniegowego bałwanka oraz rozpocząć bitwę na śnieżki. Ileż to było śmiechu i radości! Cudownie spędziliśmy wolny czas! Na koniec zrobiliśmy pani Zimie kilka zdjęć i zadowoleni z „pomalowanymi” przez mróz na czerwono policzkami wróciliśmy do szkoły.

                                                                / Wiesława Kowalska /

---

 

---

list  od Mikołaja  kliknij tutaj

---

Pasowanie…

 W październikowy dzień pełen słonecznych promieni i niebieskości jesiennego nieba uczniowie grupy pierwszej i drugiej wraz z wychowawczyniami – Anną Gucą i Wiesławą Kowalską wzięli udział w uroczystym pasowaniu na pełnoprawnego „Świetliczaka”. Jesień to bardzo „bogata” pora roku. Ma wśród swoich skarbów cudownie lśniące kasztany i żołędzie, kiście czerwonych korali jarzębin, szyszki, grzyby i bajecznie kolorowe liście.  Dlatego właśnie, podczas pasowania, wykorzystałyśmy te jesienne trofea przyniesione z lasów i parków do wspólnych zabaw. Przyszłe Świetliczaki wesoło bawiły się rywalizując między sobą w różnego rodzaju zabawach i konkursach. Radości i śmiechu było co niemiara.

Na zakończenie każdy pierwszak otrzymał kolorowy dyplom i od tego momentu dołączył do grona świetlicowej drużyny.

/Wiesława Kowalska/

 

---

Jesiennych inspiracji cd…

 

Trudno zapomnieć październikowe dni. Były one dla nas szczególnie łaskawe. Pełne słońca, niebieskiego nieba, lekkiego cieplutkiego wiaterku. Zapraszały do odbycia jesiennego spaceru. I gdy tak spacerowaliśmy alejkami parków i ścieżkami lasów  podnosiliśmy głowy wysoko w górę, bo tam działy się prawdziwe cuda. Zielone do tej pory drzewa jesień wymalowała niezwykłymi barwami.             W słonecznych promieniach dumnie mieniły się złotem, czerwienią, pomarańczem i brązem. A my urzeczeni tą różnorodnością, przepychem kolorów zastanawialiśmy się w jaki sposób zatrzymać ten malowniczy widok jak najdłużej w pamięci.

Dlatego grupa druga – świetlicowa wpadła na pomysł, by zebrać, podczas jednego z jesiennych spacerów, trochę tych liściastych cudowności i zachować na późne listopadowe dni. Jak postanowiliśmy, tak też zrobiliśmy. I już po godzinnym „polowaniu” leżały przed nami sercowate, owalne, lancetowate, podłużne, a nawet pięciopalczaste liście w przeróżnych barwach. Teraz trzeba było tylko dokładnie je wysuszyć, a później wykorzystać w jesiennych pracach plastycznych.

I chociaż pandemia znowu zamknęła nas w domach, to nie przeszkodziła nam w wyczarowaniu tych pięknych krajobrazów wykonanych przez Hanię Marek , Łucję i Alicję Prucnal oraz Magdalenę Duda.

Czyż nie są piękne?

/ Wiesława Kowalska /

---

Jesienne inspiracje…

 

Lato odeszło. Za oknem coraz chłodniej. Do drzwi zapukała jesień – bogata kolorami, zapachami i … melancholią.

Zdania na temat jesieni są mocno podzielone. Jedni uważają, że to czas szarugi i nieciekawych deszczowych chlupotów. Drudzy natomiast cieszą się liściastą paletą barw i organizują całkiem poważne zawody w zbieraniu lśniących kasztanów.

My – pierwsza świetlicowa grupa wraz ze swoją opiekunką Wiesławą Kowalską uważamy, że każda pora roku jest dobra, jeśli się o niej dobrze pomyśli. Dlatego wspólnie postanowiliśmy, że przed nami wspaniały czas, by jak najwspanialej wykorzystać jesienne trofea przyniesione z parków i lasów. Nazbieraliśmy kiście jarzębinowych i jarząbowych korali, by „wyczarować” z nich jesienne cudeńka – długie sznury paciorków i krótsze bransoletek, które wspaniale prezentowały się na naszych szyjach i rękach!

/Wiesława Kowalska/

---

Tropem dobrych książek” –

godzina z ciekawą książką do czytania i słuchania

 

Maestro Mysz, z batutą w ręku zabrał grupę pierwszą ze świetlicy na wyjątkową premierę książki Dana Browna pt. „Symfonia zwierząt”. Przedstawił dzieciom swoich muzykalnych przyjaciół min. – gepardy, kangury, słonia i płetwala błękitnego w krótkich, wierszowanych utworach. Każde spotkanie niosło za sobą ważne przesłanie np. „Chowaj się przed tym, co złe, ale pamiętaj, by otwierać się na to, co dobre”. Dodatkowo w pięknych i świetnie oddających muzyczny nastrój ilustracjach wykonanych przez Susan Batori ukrył zaszyfrowaną wiadomość, którą dzieci musiały rozwiązać i trzeba tu przyznać, że świetnie sobie z tym zadaniem poradziły.

Prezentowana książka to nie tylko utwór do czytania. To także książka do słuchania. Dzięki zawartej w książce aplikacji uczniowie mogli wsłuchać się w grane przez najprawdziwszą orkiestrę symfoniczną utwory i odgadywać jakie zwierzę „jest właśnie grane” – spokojna płaszczka, pędzący gepard, ćwierkające ptaszki czy niezdarne kotki. Młodzi czytelnicy mogli też próbować przyporządkować muzykę do wiersza lub po prostu opowiadać, co wyobrażają sobie, słuchając konkretnego utworu. Mogły również rysować co słyszą oraz tańczyć przy dźwiękach muzyki.

Na koniec Maestro zaprosił wszystkich na wielki finałowy koncert!

To było naprawdę udane spotkanie!

/Wiesława Kowalska/

---

Mamy już za sobą wyczekiwane przez wszystkich wakacje, które pozwoliły nam wszystkim trochę odpocząć, zregenerować siły i zająć się swoimi przyjemnościami. Wróciliśmy do szkoły po bardzo nietypowym drugim semestrze ubiegłego roku szkolnego z wieloma pytaniami i wieloma niewiadomymi. Zastanawialiśmy się wszyscy jak będziemy funkcjonować, ponieważ pandemia nie odpuściła, a wręcz przybrała na sile.

Nowy rok szkolny powitaliśmy z wielką radością – przecież tak długo wszyscy się nie widzieliśmy! Mamy jednak świadomość, że będzie to jednak inny rok z wieloma obostrzeżeniami.

To wszystko jednak nie przeszkodzi, mamy nadzieję, dobrze się nam bawić i dobrze czuć się w świetlicy. Na wszystkich uczniów czekają świetlicowi wychowawcy z wieloma atrakcjami i pomysłami.

Dobrego, radosnego nowego roku!

 

---

 

Regulamin naboru  do świetlicy szkolnej

Karta zgłoszenia

 

---

POZYTYWNY ŚWIETLIK

Dnia 25 maja odbyła się Uroczysta Gala wręczenia nagród w międzyszkolnym konkursie plastycznym POZYTYWNY ŚWIETLIK zorganizowanym przez świetlicę szkolną ZSP nr 2
i Gliwicki Ośrodek Metodyczny w ramach kampanii Pozytywni.Gliwice.Pl

Zadaniem uczestników artystycznych zmagań było wykonanie pracy plastycznej, dowolną techniką i w dowolnym formacie, pod hasłem: „POZYTYWNY ŚWIETLIK”. Ideą przyświecającą całemu przedsięwzięciu było to, aby jego tematyka, mająca znaleźć swoje odbicie w pracach, promowała pozytywne zachowania uczniów w szkole i poza nią – w ich środowiskach m.in.: wysoką kulturę osobistą, odpowiedni stosunek do kolegów
i koleżanek, zaangażowanie społeczne (np. poprzez udział w akcjach dobroczynnych), pomoc słabszym itp.

Na konkurs wpłynęło wiele przepięknych, kolorowych prac z kilku placówek oświatowych naszego miasta. Po długich naradach jury wybrało 10 laureatów, a także przyznało 5 wyróżnień.

Zwycięzcy otrzymali nagrody i dyplomy podczas Gali Konkursu z rąk dyrektor GOM pani Edyty Mierzwy oraz dyrektor ZS-P nr 2 pani Krystyny Kondrusiewicz.

Ponadto każdy z uczestników otrzymał okolicznościowy dyplom potwierdzający udział oraz mały upominek.

Galę uświetniło przedstawienie profilaktyczne pt.: „Królewna Śnieżka” w wykonaniu uczniów kółka teatralnego działającego w naszej szkole, a także występ zespołu miniatur tanecznych “Gaduły”.

Gratulujemy!!!

---

KONKURS PLASTYCZNY “EKO-STWOREK

Kwiecień to miesiąc, w którym przypada ważny dzień, a mianowicie Międzynarodowy Dzień Ziemi.  W dniu tym na całym świecie tysiące stowarzyszeń ekologicznych organizuje manifestacje, konferencje, pokazy i akcje na rzecz środowiska naturalnego. Nasza świetlica postanowiła dołożyć swoją „cegiełkę” do tej jakże ważnej akcji promowania ochrony środowiska i szerzenia idei życia zgodnie z naturą. Mianowicie, wychowawcy naszej świetlicy zorganizowali konkurs plastyczny „Eko-stworek”, który miał na celu rozszerzenie świadomości ekologicznej i promowanie recyklingu wśród naszych uczniów. Zadaniem uczestników konkursu było stworzenie „Eko-stworka” z … odpadów. Uczniowie wykazali się ogromną wyobraźnią i kreatywnością w tworzeniu swoich prac. Z plastikowych butelek, papierowych kubków, kartonów, zakrętek od butelek, folii aluminiowej, plastikowych słomek oraz puszek aluminiowych  powstały niesamowicie oryginalne dzieła. Pierwsze miejsce zajęła Martyna Żurek (klasa II b), drugie miejsce zajęła Paulina Mądrawska (klasa II c), a trzecie Marcin Głuch (klasa II c). Zwycięzcy otrzymali dyplomy oraz nagrody rzeczowe, a pozostali uczestnicy wraz z dyplomem dostali nagrodę pocieszenia.  Uczestnikom konkursu gratulujemy wyobraźni i wrażliwości estetycznej oraz serdecznie dziękujemy za udział w konkursie.

---

W ostatnim czasie w naszej szkolnej świetlicy wiele się działo…

Zorganizowana została m.in. zbiórka na rzecz Schroniska dla zwierząt w Gliwicach-Sośnicy. Wśród darów znalazły się: karma, smycze, ciepłe kołdry, poduszki i koce, a nawet zabawki dla naszych kochanych opuszczonych zwierzaków.

Swój czas i miejsce miał także Kiermasz Kartek Świątecznych. Własnoręcznie przygotowane kartki cieszyły się sporym zainteresowaniem wśród uczniów oraz ich rodziców. W tym miejscu składamy SERDECZNE PODZIĘKOWANIA wszystkim, którzy docenili pomysłowość i wkład pracy wykonawców odwiedzając nasze stoiska.

Dziękujemy także za okazane serce i tak chętnie przynoszone dary dla zwierzaków.

Można już chyba powiedzieć, że tradycją naszej świetlicy stało się również wykonywanie ozdób świątecznych z okazji Bożego Narodzenia i Wielkanocy, którymi w te szczególne dni przyozdabiamy Gliwickie Hospicjum Miłosierdzia Bożego. Nie inaczej było i tym razem… Uczniowie uczęszczający do świetlicy wraz z wychowawcami wykonali przepiękne ozdoby, które wraz z kartkami (również będącymi naszym wspólnym dziełem) wypełnionymi najcieplejszymi życzeniami świątecznymi trafiły w Wielkim Tygodniu do Hospicjum.